Sunday, July 6, 2008

Tamang Akala

At around 8PM, while downloading music for my new playlist, I felt my computer table move. So I paused for a while to make sure that I'm not imagining it. Then I also felt na parang yung chair ko and myself are moving na rin. I immediately jumped to the bed, ginising ko si Langga kasi nga nakatakot ako na lumilindol (yes...like a child, takot ako sa lindol). But of course, hindi naramdaman ni husband ang earthquake kasi nga naman he was asleep. As I was holding his hand, bumukas yung pinto kasi hinatid ni mommy si Miggy sa room dahil nakatulog na sa sala. I asked her kung naramdaman ba niya yung lindol, sabi naman niya wala naman daw siyang naramdaman. Since hindi pa rin ako kuntento, I rushed to my brother's room and asked him kung na-feel ba nila yung lindol, and he answered me, "Huuu...guni-guni mo lang yan...". So I didn't push the issue kasi nga naman ako lang ang nakaramdam. Mamaya nga naman, "akala ko lang".
Couple of hours later, my husband told me that there was indeed an earthquake. Buti na lang he searched through the net kung nagkaron nga ng lindol (maybe, para hindi magmukhang tanga ang Misis niya or out of curiosity lang talaga). Haay...it wasn't my guni-guni after all.

No comments: